Een greep uit...

Gisteren een dagdienst gewerkt dat betekend om 07:00 op het werk zijn. De eerste bewoonster wordt geholpen. Mw A is apraktisch en weet niet meer goed hoe bepaalde handelingen gaan. Zo moet je elke ochtend de toiletpot controleren. Grote kans dat daar een inco in ligt of een onderbroek. En ja hoor, een inco én een onderbroek. Deze haal ik eruit zonder daar mw op aan te spreken. Ik wil bij mw geen schaamte naar boven halen. Mw vergeet het toch, morgenochtend vind je waarschijnlijk weer iets in de pot. Verder was mw haar hemd als een onderbroek aan het aantrekken. Hierbij wel gezegd dat dit niet goed is. Dat dit het hemd is en deze over het hoofd moet. Het viel me mee dat mw niet boos werd. Mw wordt soms boos maar dan eigenlijk op haarzelf. Pure frustratie dat iets niet lukt. Mw heeft ook last van afasie, komt dus heel moeilijk op de juiste woorden. Na ongeveer een kwartiertje is mw klaar en gaan we naar beneden zodat mw kan ontbijten. Alles wordt klaar gezet en mw kan haar boterham smeren. Iets wat ze jaren altijd zelf heeft gedaan lukt nu gewoon niet meer. In plaats van het mes in de boter te steken wil ze de thee over de boterham gieten. Eerst duidelijk zeggen wat er moét gebeuren. Alles op de juiste volgorde bij haar neerzetten. En dan nog weet mw het niet altijd direct. En dan in een keer lukt het wel. Met behulp van een lieve medebewonster die dit soort dingen nog wel juist weet uit te voeren. En zachtjes tegen mij zegt: Ik hoop niet dat ik later zó wordt.

 

Later op de middag kom ik dochter van een bewoonster tegen. Die bewoonster is nog maar 62 jaar. Zij valt dus onder de categorie jong dementerenden. Aangezien ik daar ook mee te maken heb gehad weet ik precies wat de dochter bedoelt als ze bepaalde dingen benoemt. 

Als je dementerend wordt in de laatste fase van je leven, daar bedoel ik mee dat je oud bent 80 à 90 jaar, dan valt het nog te accepteren. Je weet dat de kans op dementie toeneemt naarmate je ouder wordt. Maar als jezelf nog jong bent en één van je ouders dus ook nog, dan wordt het toch een ander verhaal. Het hoort niet. Dementie krijg je pas als je oud bent. Niet als je pas begin 50 bent. Ik weet, het kàn nog eerder. Maar het blijft apart. De dochter vertelde me dat haar moeder op haar pasgeborn dochter zou passen. Zodat de dochter kon gaan werken. Maar in de aanloop naar dat proces werd duidelijk dat er iets aan de hand was met moeder. Uiteindelijk kon moeder dus helemaal niet oppassen en heeft de dochter haar werk moeten opzeggen. Ze heeft nog twee jaar voor haar moeder gezorgd voordat moeder opgenomen werd.

Dit verhaal staat niet op zich maar maakt wel duidelijk hoe schrijnend het gesteld is met de diagnose stelling dementie bij jonge mensen.

In eerste instantie werd ook bij haar moeder niet gedacht aan dementie. Dat was bij mijn moeder nèt zo. Veel te jong voor dementie werd er door de artsen en specialisten gezegd. Het zal wel psychisch zijn. Psychose of iets dergelijks. Daarmee kwam ze in de mallemolen van de psychiatrie terecht. Uiteindelijk kwam ze terecht in een psychiatrisch ziekenhuis. Na bijna twee jaar verhuisde mijn moeder naar een verpleeghuis met een afdeling voor jong dementerende mensen. Eindelijk, na een jaar of 6, was de diagnose dementie gesteld.

In die tijd heb ik afscheid genomen van de vrouw die ooit mijn moeder was. Haar karakter veranderde. Op het laatst kon ze niks meer. Niet lopen, niet praten. Ze kon zelfs niet eens meer zelf eten en drinken. Echt alles moest voor haar gedaan worden. Omdat ze zo jong was volgden de verschillende fases van dementie elkaar ook snel op. 

Het voelde goed om met een lotgenote te praten. Je voelt wat de ander bedoelt. Je hoeft het niet uit te leggen maar het is wel fijn om het te uiten. Dat was de verassing van de dag voor mij.

 

Carpe Diem is een lijfspreuk van mij. Helemaal als je je bedenktdat er een tijd kan komen waarop je dat niet meer beseft. Geniet van elke dag dat je leeft. Dat je BEWUST leeft. En beleef het dan ook bewust. Koester alle mooie momenten. Leer van de moeilijke momenten. Je leeft maar één keer. Leef bewust!